Veðravíti.

Sælt veri fólkið.

Ég var ekki fyrr búinn að tjá mig um  myrkrið og rigninguna í síðustu færslu,

þegar skall á bandbrjálað veður um síðustu helgi. Rétt sluppum fyrir 

Hafnarfjallið á leið úr Borgarfirðinum í bæinn.

Nú sit ég og hlusta á storminn berja á húsinu, eina ferðina enn, og stefnir í

enn brjálaðra veður en þá. Halló, 2 svona lægðir á einni viku. Hvað er í gangi?

Ég tók sérstaklega eftir því, síðasta vetur,  hvað lægðirnar voru djúpar og

hvassar og rifu hraustlega í. Nú virðast þær koma með styttra millibili

og hálfu verri ef eitthvað er. Ég er hræddur um að nú verði mannskepnan

að fara að opna augun og íhuga sín mál. Þá meina ég, að fara að haga sér eftir 

aðstæðum hverju sinni. Það er með ólíkindum að vera að mæta bílum með

kerrur og aðra aftanívagna, í kolvitlausu veðri, á þjóðvegum landsins.

Það er bara haldið af stað og ekkert hugsað. Lausamunir eru látnir liggja 

hér og þar, eins og á byggingasvæðum t.d. Þetta veður er komið til að vera.

Það virðist því miður vera raunin. Skelfileg tilhugsun. Þetta er farið að nálgast 

fellibyljastyrkinn. Þurfum við virkilega að fara að endurskoða styrkleikann á t.d. 

sumarhúsum?  Ekki þessi 300 ferm. einbýlishús, heldur er ég að meina

sumarhúsin sem við almenningur verðum að láta okkur nægja.  Ég bara spyr.